Luz Pichel nació en 1947 en Alén (Lalín, Pontevedra). Fue profesora de Lengua y Literatura españolas y codirectora durante seis años, con Guadalupe Grande, del Centro de Estudios de la Poesía de San Sebastián de los Reyes.
Es autora de los siguientes libros de poesía:
—El pájaro mudo (Ediciones La Palma, 1990, I Premio de poesía “Ciudad de Santa Cruz de la Palma”).
—La marca de los potros (Diputación de Huelva, 2004; XXIV Premio hispanoamericano de poesía Juan Ramón Jiménez).
—Casa Pechada (Fundación Caixa Galicia, 2006, XXVI Premio Esquío de Poesía)
—El pájaro mudo y otros poemas (Universidad Popular José Hierro, 2004. Reúne este libro la reedición de su primer poemario junto a nuevos trabajos como Ángulo de la niebla, Cartas de la mujer insomne y Hablo con quien quiero).
—cativa en su lughar/casa pechada (Ed. Progresele, Col. diminutos salvamentos, 2013).
—tra(n)shumancias (Ed. La Palma, col. EME 2015)
—CO CO CO U (Ed.La uÑa RoTa, 2017).
—ALÉN ALÉN (Ed. La uÑa RoTa,2021).
La tensión entre lenguas mayores y menores, la potencialidad liberadora de un uso no estabilizado ni folklorizante del dialecto, la conflictividad de clase que las lenguas pueden dejar a la vista, la memoria y la infancia y la grieta de invención que ambas abren, son algunas de las vías que su poesía explora.
En galego
Luz Pichel (Alén, Lalín, 1947). Foi profesora de Lingua e Literatura españolas e codirectora con Guadalupe Grande, durante seis anos, do Centro de Estudios da Poesía de San Sebastián de los Reyes.
É autora dos seguintes libros de poesía:
— El pájaro mudo (Ed. La Palma, 1990, I premio “Ciudad de Santa Cruz de la Palma”).
— La marca de los potros (Diputación de Huelva, 2004, XXIV Premio hispanoamericano de poesía “Juan Ramón Jiménez”).
—Casa Pechada (Fundación Caixa Galicia, 2006, XXVI Premio Esquío de poesía en galego).
— El pájaro mudo y otros poemas (Universidad popular de San Sebastián de los Reyes, 2004. Reúne este libro a reedición do seu primeiro libro con novos traballos como Ángulo de la niebla, Cartas de la mujer insomne e Hablo con quien quiero).
—cativa en su lughar/casa pechada (Col. diminutos salvamentos, ed. Progresele, Madrid,2013).
—tra(n)shumancias (Col. EME, Ed. La Palma, Madrid, 2015).
—CO CO CO U ( Ed. La uÑa RoTa, Segovia, 2017).
—ALÉN ALÉN (Ed. La uÑa RoTa, Segovia, 2021).
A tensión entre linguas maiores e menores, a potencialidade liberadora dun uso non estabilizado nin folclorizante do dialecto, a conflitividade de clase que as linguas poden deixar á vista, a memoria e a infancia e a fenda de invención que ambas as dúas abren son algunhas das vías que a súa poesía explora.